Complexe samenwerkingsvraagstukken laten zich niet vertalen in termen van “wat is hier het probleem?” Juist omdat elke partij anders tegen het vraagstuk aankijkt. Ouders, kinderen en professionals zien en ervaren de problemen vaak heel anders. Antwoorden vind je dus niet in een perfecte probleemanalyse maar in het zoeken naar wat is je vraag. Met elkaar daarover in gesprek zijn is het begin van de samenwerkingsrelatie.

Wij starten deze gesprekken vanuit de bedoeling. Dit houdt in dat er niet vanuit een ‘doel’ wordt gewerkt, maar vanuit ‘de bedoeling’. Ouders en kinderen hebben vaak een heldere blik op het probleem. Hun vraagstuk is leidend, niet wat professionals denken dat nodig is. Dat probleem is het startpunt, het vertrekpunt van handelen op weg naar de gewenste toekomst. 

Door het probleem van de ouders tot een gezamenlijk vertrekpunt van handelen te maken herkennen ouders en professionals zich erin. Daardoor zijn ze bereid om gezamenlijk acties te ondernemen en hierdoor voelen ze zich gelijkwaardig partner.  

Er hoeft ook niet meteen een volledig plan klaar te liggen. Je gaat samen één eerste stap ondernemen. Het pad ontstaat terwijl je er op loopt. We richten hierdoor onze energie op de toekomst en op het in gang zetten van acties in plaats van het uitdiepen en oplossen van verschillen. Hierdoor groeit het gelijkwaardig partnerschap, je bent samen op weg! 

Het mooie van deze methode is dat we in de leefwereld van ouders blijven want daar gebeurd het, stap voor stap.